شمعیم و دلی مشعله‌افروز و دگر هیچ
شب تا به سحر گریه? جانسوز و دگر هیچ

افسانه بود معنی دیدار، که دادند
در پرده یکی وعده? مرموز و دگر هیچ

خواهی که شوی باخبر از کشف و کرامات
مردانگی و عشق بیاموز و دگر هیچ

زین قوم چه خواهی؟ که بهین پیشه‌ورانش
گهواره‌تراش‌اند و کفن‌دوز و دگر هیچ

زین مدرسه هرگز مطلب علم که اینجاست
لوحی سیه و چند بدآموز و دگر هیچ

خواهد بدل عمر، بهار از همه گیتی
دیدار رخ یار دل‌افروز و دگر هیچ

ملک الشعرای بهار